dinsdag 29 december 2015

Ode aan Russel

R.I.P Russel, dag vriend!

Gisteren hebben wij onze trouwe viervoeter moeten laten inslapen. Dat was een verstandelijke beslissing,
 want Russel was helemaal op, maar ohhh het doet zo'n pijn om hem te moeten missen.


Ik kan mij als de dag van gisteren nog herinneren toen Russel bij ons kwam wonen.
Russel was een jaar of 5 oud (of jong, hoe je het  noemen wilt)
Een "herplaatser", omdat zijn toenmalige baasjes niet de nodige aandacht aan Russel konden geven die hij verdiende..........

Na het eerste contact met ons en Jadey is Russel met ons mee naar huis gegaan.
Huis?.....volgens mij was het naar de camping, ik zie hem daar nog staan bij zijn etensbakje, aan de lijn omdat we bang waren dat hij zou weglopen.


Daar waar de andere gezinsleden helemaal gecharmeerd waren van Russel, heb ik best wel aan hem moeten wennen. Hij rook zo anders en dat plassen van hem vond ik erg "apart" 
Zijn achterpoot zo hoog optillend dat hij tijdens het plassen steeds omkukkelde.....niet één keer, maar gewoon altijd.


De ommekeer kwam tijdens een geocache-wandeling.
Raymond moest zo nodig over een beekje springen (dat was de kortste weg)
maarja dat durfde Kimberley en ik niet. Russel wilde het liefst Raymond achterna gaan, maar ook hij durfde niet.....het beestje nam het pad terug net zolang dat hij een plekje had gevonden waar Kimberley en ik wel over konden springen. Ver rennend vooruit kwam hij terug om dat aan ons te  "vertellen" Toen we eenmaal het beekje over waren, rende Russel naar Raymond toe om hem op te halen en te "vertellen"  dat we eraan kwamen. 
Een heel bijzonder moment,  Russel wilde schijnbaar zijn roedel  bij elkaar houden.
Vanaf dat moment had hij mijn hart gestolen.


Wat een lief en sociaal beestje was het toch!
Sociaal was hij zeker......tijdens het quilten, haken, kaarten, spelletjes doen, ontbijtje kwam hij het liefst bij ons aan tafel zitten.




Hij was ook een geweldige grappenmaker en deed alles voor een koekje.
Pootjes geven...niet één maar het liefs allebei tegelijk. Zichzelf omrollen, high five......
alles voor een koekje.


Maar ook hondjes worden ouder en dan gaan sommige dingen niet meer zo gemakkelijk als voorheen.
Zo merkte we de laatste maanden dat het opstaan vanuit zijn mandje niet altijd even soepel meer ging.
 Hij glibberde ook steeds vaker uit over de parketvloer. 
Het eten van zijn brokjes ging moeizamer.
Tot plotseling vorige week dinsdag.
Zijn buikje leek wel een waterballon :-(
Na een bezoekje aan de dierenarts bleek er veel vocht in te zitten.
Een bloedtest wees uit dat zijn eiwitgehalte erg laag zat, maar een echte oorzaak was moeilijk te zeggen. Lag het aan zijn hartprobleem (aangeboren hartruis) dat dit probleem opspeelde of was er iets met zijn nieren en/of lever aan de hand?
Plastabletten hebben ervoor gezorgd dat zijn waterbuikje wel was verdwenen, maar Russel kon amper meer op zijn poten staan. De kerstdagen zijn we met hem doorgekomen maar gisteren was hij écht helemaal "op" en hebben we de beslissing gemaakt om hem niet verder te laten lijden.
Verstandelijk wéét je dat dit het beste voor hem is.....maar gevoelsmatig :-(



Gisteren maakte ik deze selfie nog met Russel. Het ging toen al zo slecht met hem.
De hele middag heb ik Russel op schoot gehad en veel knuffelt, wachtend tot baasje en pubermeisje thuis kwamen, voordat we naar de dierenarts gingen.

De allermooiste instagramfoto's van Russel heb ik in Flipagram gemaakt


Wat een verdriet en het is gek leeg in huis zonder Russel.
Maar de herinneringen met hem koesteren we, voor altijd in ons hart.
Russel is 11 jaar geworden.

Lieve Groetjes
Tertia





30 opmerkingen:

  1. Laat de mooie herinneringen een troost zijn.
    Ik wens je veel strekte toe.
    Groeten
    Marga

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Tertia, ook al heb ik Russel nooit ontmoet, als volger van jou 'kende' ik je hond natuurlijk ook. Zo vanzelfsprekend dat hij voorbij kwam in je berichten. Afscheid nemen van je trouwe viervoeter doet pijn, weet ook ik helaas uit ervaring. Ik wens jou en je gezin heel veel sterkte in deze 'lege' tijd. Liefs, Saskia Veldhuis

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Vind het zo verdrietig voor jullie, maar zoals je al schreef, koester de mooie herinneringen met hem!
    Sterkte voor jullie 3-en

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zo een schatje, wat verdrietig. Wat fijn dat jullie hem een thuis hebben gegeven. Sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat verdrietig, zeker een groot gemis! Sterkte!

    Groet,
    Nienke

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat en verdrietig verhaal. Sterkte hoor. Het lijkt me vreselijk om een geliefd huisdier te verliezen. terwijl ik dit schrijf kijk ik even naar mijn kleine lieve kat die op mijn (bijna afgemaakte) CAL2015 ligt. Gelukkig zijn heb je veel mooie foto's en herinneringen aan hem. Sterkte.

    Lieve groetjes,
    Emily
    (Casacreaemilia.blogspot.nl)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. O, dat is zo naar. Je beste maatje laten inslapen.
    Ik moet er niet aan denken. Ik ben ook zo gek op onze hond. Ik word al verdrietig bij het idee dat...

    Heel veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Dag lieve Russel!Precies 8 jaar gelden op 27 december liet ik onze Nikki en black en tan Cavalier inslapen.
    En nu zit op de stoel tegenover zijn zusje Lizzy en
    snurkt Ptolomy haar grote broer vanuit zijn hoekje op mijn atelier! Ik heb al wat Cavjes grehad. maar de dood van een hondje is gewoon verdrietig! Russel heeft een prima leventje gehad na de herplaatsing!
    Heel veel sterkte en groeten van Anny en de hondjes.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Poeh... Rationeel de enige juiste beslissing, maar ook verschrikkeljk verdrietig om afscheid te moeten nemen van je lieve maatje.
    Heel veel sterkte voor jullie.
    Rust zacht lieve Russel!
    Lieve groetjes,
    Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat heb je dat mooi verteld... en toch natuurlijk zo verdrietig. Je weet van tevoren dat je een dier waarschijnlijk zult overleven, maar het is altijd zo moeilijk afscheid te nemen van je lieve huisgenoot. Veel sterkte en gelukkig heb je heel veel mooie herinneringen :)
      De beste wensen, Annasoer

      Verwijderen
  11. Oh wat akelig! Arme Russel en wat heeft hij bij jullie een mooi thuis gehad.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik voel met jullie mee, het doet pijn een geliefd huisdier te verliezen. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. wat zullen jullie hem missen, hij was toch een lid van jullie gezin hé, veel sterkte hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Oh lieverd, ja dat doet pijn. Je vertelt zo mooi over hem, zodat het voelt alsof ik hem een beetje gekend heb. Dit heeft weer tijd nodig. Ik wens jou en je gezinsleden veel sterkte. Lieve groet Wilma

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Heel veel sterkte met het verlies van Russel. Wat een grappig en bijzonder hondje. Hij heeft een geweldig leven bij jullie gehad. Koester deze bijzondere momenten. De pijn wordt minder maar deze herinneringen blijven voor altijd bij je! Liefs. Karin

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Ach, wat verdrietig. Ik weet hoe je je voelt, wat wij hebben een jaar geleden op de laatste dag van het jaar onze 17 jarige poes in moeten laten slapen. Goede beslissing ( dement en veel epileptische aanvallen) maar zo'n verdriet.Ik mis haar nog steeds.
    Gecondoleerd met je verlies.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Wat een mooie foto's bij een prachtig en verdrietig verhaal. Heel veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Pfffff ik heb de tranen in mijn ogen staan. Ik weet hoeveel pijn het doet. Heb mijn hond ook laten inslapen omdat hij helemaal op was. Die dag stierf er ook een stuk van mij. Dat is nu acht jaar geleden maar ik mis hem nog altijd. Als ik dan een verhaal als deze lees schiet ik gewoon vol. Heel veel sterkte met het verlies van Russel.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Ach arme Russel, wat een verdriet. Natuurlijk weet je dat het beter is maar och wat doet het pijn om je geliefde hondje te moeten missen. Bedankt voor de prachtige foto's en het mooie verhaal. Ik wens jullie heel veel sterkte met het verlies van Russel

    BeantwoordenVerwijderen
  20. veel sterkte het verlies van je beestje is zeer zwaar

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Beter iets te verliezen dan het nooit te hebben gehad.. liefs Jenny

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Een verhaal wat ik niet met droge ogen kan lezen. En het gevoel is zo herkenbaar. Wij hebben in de loop van 40 jaar huwelijk 3 honden en 4 poezen in moeten laten slapen. Ouderdom, en de hoop om ze 's morgens in hun mandje te mogen vinden werd nooit werkelijkheid. Sterkte en koester de mooie herinneringen.

    BeantwoordenVerwijderen
  23. lees nu dus een stukje terug... sterkte met dit verdriet...

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Wat verdrietig... Wij hebben onze Rakker op 30 december laten inslapen, vreselijk. Zo stil in huis. Geen getik van zijn pootjes op het laminaat. Geen enthousiast gekwispel als je thuis komt. Echt wennen.

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Wat verdrietig... Wij hebben onze Rakker op 30 december laten inslapen, vreselijk. Zo stil in huis. Geen getik van zijn pootjes op het laminaat. Geen enthousiast gekwispel als je thuis komt. Echt wennen.

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Oh wat verschrikkelijk, helaas weet ik er alles van. (onze kleine viervoeter moest afgelopen jaar opeens ons verlaten)

    Heel veel sterkte!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  27. Ik was weer eens aan het neuzen hier voor haakwerk, tref ik dit trieste blog aan.... wat een mooi en bijzonder dier is er nu een pracht ster in de hondenhemel geworden en ik wens jullie heel veel sterkte met dit groot gemis xxx jenneke

    BeantwoordenVerwijderen

Wat leuk dat je een reactie achterlaat, dat wordt altijd gewaardeerd. Dank je wel en tot de volgende keer!